Jak wstawić filmik na YouTube?

Do serwisu YouTube można wgrywać nagrane wcześniej (na kamerę, aparat cyfrowy, telefon komórkowy) i wstawione do komputera filmy, o określonej wielkości i długości, aby otrzymać do nich link, dzięki któremu możemy w sieci oglądać nasze filmy, i w łatwy i szybki sposób (poprzez przesłanie linku do strony z filmem) pokazywać je znajomym.

1. Wejdź na stronę: 

http://youtube.com

2.Film powinien być już na twoim dysku , więc teraz należy się zalogować na tej stronie. W tym celu:

3. Teraz wypełnij pola w niżej umieszczonej ramce rejestracji, a na koniec kliknij na przycisk z napisem „Sign Up”.

4. W puste pole wpisz Twój adres e-mail lub gdy jest on już wpisany naciśnij na „Send Email”.

5. Na podany wcześniej adres e-mail otrzymasz wiadomość z adresem strony, na którą musisz wejść.

6. Teraz uzupełnij pola informacjami o filmie, który chcesz umieścić na stronie, a na koniec kliknij na „Continue ->”.

7. Po kliknięciu na przycisk z napisem „Browse” wybierz z dysku film. Później kliknij na „Upload Video” i poczekaj kilka minut na wgranie filmu.

8. Gdy film się wgra do serwisu YouTube, otrzymasz adres do strony, na której będzie można go obejrzeć. Skopuj ten adres i zachowaj.

Gotowe. Teraz możesz szybko pokazać znajomym, za pośrednictwem sieci, Twój „mini film”

Na OnetBloga nie możesz wstawić go bezpośrednio do notki, ale poprzez wklejenie jego adresu do linków, uniwersalnej lub posta.

Oczywiście jeśli posiadasz Gmaila jest o wiele prościej, nie trzeba się logować gdyż posiadasz już takowe konto na YouTube. Widnieje ono w tym miejscu ;

Dlatego też konto Google otwiera przed nami rozmaite możliwości !

Jak krok, po kroku zrobić prosty film w Windows Movie Maker

Nie potrzebujesz klipu wideo, aby utworzyć film. Przygotuj świetny pokaz slajdów, używając zdjęć, muzyki i narzędzi edycyjnych programu Movie Maker.

Krok 1. W tym kroku pokaże jak stworzyć kolekcję i zaimportować do niej pliki.

Więc otwieramy naszego Movie Maker'a, a następnie klikamy Kolekcje, wyskoczy nam po lewej stronie małe okienko z kolekcjami. Klikamy PPM i wybieramy polecenie Nowa kolekcja.

Wpisujemy nazwę kolekcji.

Import plików do kolekcji.

Aby zaimportować do kolekcji film, muzykę bądź obrazek klikamy: Plik -->Importuj do kolekcji.

Wpisujemy nazwę kolekcji.

Import plików do kolekcji.

Aby zaimportować do kolekcji film, muzykę bądź obrazek klikamy: Plik -->Importuj do kolekcji.

Następnie wybieramy plik z naszego dysku, który szybciej nagraliśmy i klikamy Importuj (dłuższe filmy dzielą nam się na kilka klipów).

Krok 2. W tym kroku pokaże jak dodać film do osi czasu i jak dodać do niego napisy.

Zaimportowany plik przeciągamy na oś czasu.

Kilka objaśnień osi czasu:

>> Ustawienie poziomów audio; tzn. Głośność muzyki w całym klipie.

>> Dodanie narracji do osi czasu;

>> Zwiększenie/ zmniejszenie osi czasu

>> Przewin oś czasu do tyłu/ Odtwórz oś czasu

>> Suwak, który poruszamy się po całej osi czasu

Aby dodać napisy do naszego filmu klikamy Narzędzia --> Tytuł i napisy końcowe…

A następnie wybieramy jedną z dostępnych opcji:

Wyskoczy nam okienko, w którego rubryce (górnej) wpisujemy tytuł główny, a w tej niżej podtytuł.

Mamy również opcje: 

Zmień animację tytułową, po kliknięciu wyświetlą nam się różne schematy animacji dostępne dla tytułów.

Zmień kolor i czcionkę tekstu, po kliknięciu pojawia nam się okienko, w którym możemy zmienić: czcionkę, kolor czcionki, kolor tła, przeźroczystość tekstu, rozmiar tekstu, oraz pozycję tekstu.

Gdy skończymy „upiększać” nasz tekst możemy zobaczyć jak będzie wyglądał w podglądzie po prawej stronie, gdy zdecydujemy się dodać tekst do filmu klikamy: Gotowe, dodaj tytuł do filmu. W każdym rodzaju tytułu, tekstu postępujemy tak samo.

Krok 3. W tym kroku pokaże jak dodać efekty wideo oraz przejścia między klipami.

Jak dodać efekty wideo (film czarno-biały, rozmycie itd.)

Aby dodać efekty wideo klikamy Narzędzia --> Efekty wideo

Wyskoczy nam okienko, w którym pojawiają się propozycje efektów, a w podglądzie po prawej stronie możemy zobaczyć jak wygląda wybrany przez nas efekt. Gdy się zdecydujemy na dany efekt przeciągamy go na oś czasu.

Aby dodać przejścia między klipami klikamy Narzędzia --> Przejścia wideo.

Wyskoczy nam okienko, w którym pojawią nam się różne propozycje przejść, klikając na którąś z nich możemy ją zobaczyć na podglądzie po prawej stronie. Gdy zdecydujemy się na którąś z prezentacji przeciągamy ją na oś czasu.

Krok 4. Dzielenie i skracanie klipu.

Zaznaczamy klip i przeciągamy suwak w miejsce, w którym chcemy podzielić nasz film. Jak już zrobiliśmy szybciej wymienione czynności klikamy Klip --> Podziel.

jak widać klip dzieli nam się na dwie oddzielne części.

Aby przyciąć klip najeżdżamy na jego bok myszką, i gdy pokaże nam się strzałka taka jak na screenie,

to przeciągamy w lewo aby skrócić klip bądź w prawo, aby go wydłużyć.

Krok 5. W tym kroku napiszę jak poprawnie zapisać nasz skończony i dopracowany film.

Aby zapisać film klikamy Plik --> Zapisz plik filmowy…

Oczywiście wyskoczy nam okienko, w którym postępujemy według wskazówek, wybieramy miejsce zapisu naszego filmu itd.

Mam nadzieję, że mój poradnik pomoże wam w jakimś stopniu jak zrobić prosty film w Windows Movie Maker. W następnej części mojego poradnika napiszę w jaki sposób założyć konto na stronie typu YouTube, bądź Video Gogle oraz jak wrzucać filmy na te strony.

Fotomontaże

Ostatnio na lekcjach informatyki pracowaliśmy w programie do obróbki zdjęć Paint.NET 4.0.9

Do czego i dla kogo jest ten program ?

Paint.Net to całkowicie darmowy program do edycji fotografii i grafiki cyfrowej. 

Jest skierowny, głównie, do osób szukających narzędzia:

wygodnego w obsłudze i nie przytłaczającego ogromem funkcji, pozwalającego skupić się na realizowanym projekcie, a nie na "rozgryzaniu" interfejsu,

jednocześnie oferującego funkcje i możliwości porównywalne do tych które są dostępne w dużych, skomplikowanych (i zazwyczaj drogich) programach graficznych (warstwy, nieograniczone cofanie, gradienty, praca w układzie paneli, liczne (niemal 400!) rozszerzenia oraz wtyczki, i wiele, wiele innych),

nie wymagającego opłat czy rejestracji, nie wyświetlającego reklam i nie ograniczającego sposobu wykorzystywania (biznesowo, edukacyjnie, prywatnie).

O czym i dla kogo jest ten serwis ?

Dla obecnych i potencjalnych użytkowników, którzy chcą mieć pod ręką nie tylko szczegółowy opis wszystkich narzędzi, funkcji i modułów ale także swego rodzaju przewodnik Paint.Net-a, w przyjazny sposób informującego o: programie, rozszerzeniach, sposobach osiągania zamierzonych efektów, a także (nielicznych) błędach czy słabościach programu.

 

Oto efekt mojej pracy w tym programie ;

Fotografia cyfrowa.

Matryca rejestruje obraz tworzony przez światło wpadające przez obiektyw. Światłoczułą powierzchnię stanowi warstwa pikseli, nad nią umieszczono siatkę filtrów i mikrosoczewki.Część powierzchni matrycy zajmuje również elektronika sterująca jej pracą.Oprócz rejestracji obrazu matryca wspomaga pomiar ostrości, koloru i natężenia naświetlenia, a w niektórych modelach aparatów (Sony, Pentax) jest połączona z systemem stabilizacji obrazu. Matrycę (tak naprawdę układ z filtrami na froncie) można łatwo zobaczyć w aparatach z wymienną optyką, po zdjęciu obiektywu (w lustrzankach po podniesieniu lustra). Jej płaszczyzna jest nieraz zaznaczona na korpusie aparatu kółkiem z poprzeczną kreseczką. Wymiana obiektywu czy zwykła nieszczelność na styku korpusu i obiektywu może skutkować zabrudzeniem matrycy, dlatego wiele aparatów z wymienną optyką wyposażono we wbudowany system automatycznego czyszczenia matrycy (zwykle za pomocą ultradźwięków).

Od impulsu elektrycznego do obrazu

Matryca w aparacie cyfrowym składa się zmilionów komórek światłoczułych zwanych pikselami lub fotodiodami. Światło (czyli strumień fotonów) padające na pojedynczy piksel powoduje wygenerowanie w nim ładunku w postaci elektronów wybitych z półprzewodnika tworzącego piksel (zjawisko fotoelektryczne wewnętrzne). Ładunek jest proporcjonalny do intensywności padającego światła. Światło oświetla piksel przez określony czas, a następnie jego dopływ jest blokowany za pomocą migawki - wówczas sygnał zgromadzony w pikselach zostaje odczytany i przekształcony z postaci analogowej w cyfrową. Dalsze przetwarzanie obrazu odbywa się w procesorze obrazu aparatu cyfrowego. Warto wiedzieć, że obiektyw nie jest jedyną rzeczą w aparacie wyposażoną w soczewki. Także przed każdym z pikseli matrycy znajduje się miniaturowy element skupiający światło zwany mikrosoczewką. Mikrosoczewki mają za zadanie zminimalizować straty światła poprzez skupianie go w obrębie piksela.

Skąd się bierze kolor na zdjęciu?

Piksele matrycy reagują wyłącznie na natężenie światła, nie na jego kolor. By otrzymać kolorowe a nie monochromatyczne (w odcieniach szarości) zdjęcia, przed matrycą, pomiędzy pikselami a mikrosoczewkami, umieszcza się filtry kolorów, na ogół RGB (ang. Red - czerwony, Green - zielony, Blue - niebieski). Każdy z filtrów przepuszcza światło o adekwatnej dla swojego koloru długości fali, a resztę blokuje. Najpopularniejszy w fotografii cyfrowej wzór filtrów to tak zwana maska Bayera, gdzie na regularnej szachownicy kolorowych filtrów znajdziemy 25% barwy czerwonej, 25% barwy niebieskiej oraz 50% barwy zielonej. Filtrów jest tyle, ile pikseli na matrycy - nad każdym pikselem znajduje się filtr danego koloru. Taki układ sprawia, że na co drugi piksel pada światło zielone, a na co czwarty czerwone bądź niebieskie. Barwa pikseli obrazu określana jest metodą interpolacji barwnej na podstawie informacji o kolorze sąsiednich pikseli - to zadanie wykonuje procesor obrazowy w aparacie cyfrowym.

Typy aparatów ;

- aparaty kompaktowe; to małe,podręczne aparaty służące przede wszystkim do uwieczniania chwili. Nie są używane przez profesjonalistów.

- aparaty lustrzanki; to profesjonalne apraty, którę służą głównie profesjonalistą. Posiadają bardzą dobrą matrycę, Zazwyczaj są duże z wymeinnymi obiektywami. 

Fotografia analogowa

Pojęcie które zaczęło funkcjonować dla odróżnienia fotografii, korzystając z aparatu fotograficznego, który obraz rejestruje na błonie światłoczułej, od fotografii cyfrowej. W fotografii analogowej w wyniku procesów fizyko-chemicznych taki utajony obraz analogowy zostaje wywołany i utrwalony. Poprzez optyczne powiększanie może być przeniesiony na światłoczuły papier fotograficzny, gdzie także w wyniku procesów fizyczno-chemicznych zostaje wywołany i utrwalony.

Aberracja sferyczna

Zjawisko aberracji sferycznej jest obserwowane w przyrządach optycznych zawierających soczewki i zwierciadła. Polega ono na tym, że promienie załamywane w różnych częściach soczewki (zwierciadła) załamują się pod kątem innym od pożądanego. Np. promienie biegnące początkowo dalej od osi optycznej mogą załamywać się silniej, niż by to było w przypadku soczewki idealnej.

Aberracja chromatyczna

Aberracja chromatyczna jest spowodowana rozszczepieniem światła i zachodzi dla przyrządów optycznych zawierających soczewki (nie występuje dla zwieraciadeł). 

Choć rozszczepienie światła najlepiej jest widoczne w pryzmacie, to jednak występuje ono dla większości przyrządów optycznych, których działanie opiera się na zjawisku załamania światła – a więc dla soczewek, pryzmatów, płytek płasko-równoległych. W wielu przypadkach jest ono negatywne dla działania tychże przyrządów.

Np. w przypadku soczewek powoduje ono, że ogniska powstające dla promieni o różnych barwach są przesunięte względem siebie, zaś światło białe zostaje zamienione na oddzielne wiązki o różnych barwach. 

światłoczułe materiały, materiały zmieniające właściwości (chem. lub fiz.) pod wpływem światła (gł. z zakresu widzialnego i nadfioletu).

Fotograficzne materiały światłoczułe dzielą się przede wszystkim na: negatywowe — do bezpośredniego wykonywania zdjęć, pozytywowe— na których najczęściej kopiuje się obrazy negatywowe, oraz odwracalne (gł. slajdy) — w przypadku których końcowy obraz pozytywowy otrzymuje się bezpośrednio na materiale zdjęciowym; do materiałów odwracalnych można zaliczyć materiały do fotografii natychmiastowej (obróbka dyfuzyjna); produkowane są również materiały (błony i papier) wprost pozytywowe — na których w wyniku kopiowania z materiału pozytywowego (slajdu) otrzymuje się obraz pozytywowy na drodze normalnej obróbki (wywoływanie–utrwalanie).

Tam gdzie światło napotkało przezroczystą emulsję, zaczerniło papier silniej, gdzie zaś w negatywie wypadały miejsca ciemniejsze, światło przebijało się przez nie z trudem i zaczerniło papier słabiej lub wcale.

Z papierem fotograficznym - tak samo jak z błoną czy płytą: nic na nim nie zobaczymy, póki go nie wywołamy; a po wywołaniu, natychmiast musimy go utrwalić. Dopiero po opłukaniu i osuszeniu otrzymujemy gotowy pozytyw (odbitkę).