Fotografia cyfrowa.

Matryca rejestruje obraz tworzony przez światło wpadające przez obiektyw. Światłoczułą powierzchnię stanowi warstwa pikseli, nad nią umieszczono siatkę filtrów i mikrosoczewki.Część powierzchni matrycy zajmuje również elektronika sterująca jej pracą.Oprócz rejestracji obrazu matryca wspomaga pomiar ostrości, koloru i natężenia naświetlenia, a w niektórych modelach aparatów (Sony, Pentax) jest połączona z systemem stabilizacji obrazu. Matrycę (tak naprawdę układ z filtrami na froncie) można łatwo zobaczyć w aparatach z wymienną optyką, po zdjęciu obiektywu (w lustrzankach po podniesieniu lustra). Jej płaszczyzna jest nieraz zaznaczona na korpusie aparatu kółkiem z poprzeczną kreseczką. Wymiana obiektywu czy zwykła nieszczelność na styku korpusu i obiektywu może skutkować zabrudzeniem matrycy, dlatego wiele aparatów z wymienną optyką wyposażono we wbudowany system automatycznego czyszczenia matrycy (zwykle za pomocą ultradźwięków).

Od impulsu elektrycznego do obrazu

Matryca w aparacie cyfrowym składa się zmilionów komórek światłoczułych zwanych pikselami lub fotodiodami. Światło (czyli strumień fotonów) padające na pojedynczy piksel powoduje wygenerowanie w nim ładunku w postaci elektronów wybitych z półprzewodnika tworzącego piksel (zjawisko fotoelektryczne wewnętrzne). Ładunek jest proporcjonalny do intensywności padającego światła. Światło oświetla piksel przez określony czas, a następnie jego dopływ jest blokowany za pomocą migawki - wówczas sygnał zgromadzony w pikselach zostaje odczytany i przekształcony z postaci analogowej w cyfrową. Dalsze przetwarzanie obrazu odbywa się w procesorze obrazu aparatu cyfrowego. Warto wiedzieć, że obiektyw nie jest jedyną rzeczą w aparacie wyposażoną w soczewki. Także przed każdym z pikseli matrycy znajduje się miniaturowy element skupiający światło zwany mikrosoczewką. Mikrosoczewki mają za zadanie zminimalizować straty światła poprzez skupianie go w obrębie piksela.

Skąd się bierze kolor na zdjęciu?

Piksele matrycy reagują wyłącznie na natężenie światła, nie na jego kolor. By otrzymać kolorowe a nie monochromatyczne (w odcieniach szarości) zdjęcia, przed matrycą, pomiędzy pikselami a mikrosoczewkami, umieszcza się filtry kolorów, na ogół RGB (ang. Red - czerwony, Green - zielony, Blue - niebieski). Każdy z filtrów przepuszcza światło o adekwatnej dla swojego koloru długości fali, a resztę blokuje. Najpopularniejszy w fotografii cyfrowej wzór filtrów to tak zwana maska Bayera, gdzie na regularnej szachownicy kolorowych filtrów znajdziemy 25% barwy czerwonej, 25% barwy niebieskiej oraz 50% barwy zielonej. Filtrów jest tyle, ile pikseli na matrycy - nad każdym pikselem znajduje się filtr danego koloru. Taki układ sprawia, że na co drugi piksel pada światło zielone, a na co czwarty czerwone bądź niebieskie. Barwa pikseli obrazu określana jest metodą interpolacji barwnej na podstawie informacji o kolorze sąsiednich pikseli - to zadanie wykonuje procesor obrazowy w aparacie cyfrowym.

Typy aparatów ;

- aparaty kompaktowe; to małe,podręczne aparaty służące przede wszystkim do uwieczniania chwili. Nie są używane przez profesjonalistów.

- aparaty lustrzanki; to profesjonalne apraty, którę służą głównie profesjonalistą. Posiadają bardzą dobrą matrycę, Zazwyczaj są duże z wymeinnymi obiektywami. 

Fotografia analogowa

Pojęcie które zaczęło funkcjonować dla odróżnienia fotografii, korzystając z aparatu fotograficznego, który obraz rejestruje na błonie światłoczułej, od fotografii cyfrowej. W fotografii analogowej w wyniku procesów fizyko-chemicznych taki utajony obraz analogowy zostaje wywołany i utrwalony. Poprzez optyczne powiększanie może być przeniesiony na światłoczuły papier fotograficzny, gdzie także w wyniku procesów fizyczno-chemicznych zostaje wywołany i utrwalony.

Aberracja sferyczna

Zjawisko aberracji sferycznej jest obserwowane w przyrządach optycznych zawierających soczewki i zwierciadła. Polega ono na tym, że promienie załamywane w różnych częściach soczewki (zwierciadła) załamują się pod kątem innym od pożądanego. Np. promienie biegnące początkowo dalej od osi optycznej mogą załamywać się silniej, niż by to było w przypadku soczewki idealnej.

Aberracja chromatyczna

Aberracja chromatyczna jest spowodowana rozszczepieniem światła i zachodzi dla przyrządów optycznych zawierających soczewki (nie występuje dla zwieraciadeł). 

Choć rozszczepienie światła najlepiej jest widoczne w pryzmacie, to jednak występuje ono dla większości przyrządów optycznych, których działanie opiera się na zjawisku załamania światła – a więc dla soczewek, pryzmatów, płytek płasko-równoległych. W wielu przypadkach jest ono negatywne dla działania tychże przyrządów.

Np. w przypadku soczewek powoduje ono, że ogniska powstające dla promieni o różnych barwach są przesunięte względem siebie, zaś światło białe zostaje zamienione na oddzielne wiązki o różnych barwach. 

światłoczułe materiały, materiały zmieniające właściwości (chem. lub fiz.) pod wpływem światła (gł. z zakresu widzialnego i nadfioletu).

Fotograficzne materiały światłoczułe dzielą się przede wszystkim na: negatywowe — do bezpośredniego wykonywania zdjęć, pozytywowe— na których najczęściej kopiuje się obrazy negatywowe, oraz odwracalne (gł. slajdy) — w przypadku których końcowy obraz pozytywowy otrzymuje się bezpośrednio na materiale zdjęciowym; do materiałów odwracalnych można zaliczyć materiały do fotografii natychmiastowej (obróbka dyfuzyjna); produkowane są również materiały (błony i papier) wprost pozytywowe — na których w wyniku kopiowania z materiału pozytywowego (slajdu) otrzymuje się obraz pozytywowy na drodze normalnej obróbki (wywoływanie–utrwalanie).

Tam gdzie światło napotkało przezroczystą emulsję, zaczerniło papier silniej, gdzie zaś w negatywie wypadały miejsca ciemniejsze, światło przebijało się przez nie z trudem i zaczerniło papier słabiej lub wcale.

Z papierem fotograficznym - tak samo jak z błoną czy płytą: nic na nim nie zobaczymy, póki go nie wywołamy; a po wywołaniu, natychmiast musimy go utrwalić. Dopiero po opłukaniu i osuszeniu otrzymujemy gotowy pozytyw (odbitkę).